زندگی باید کرد ...

هوالعزیز

 سلام گلم عزیز دلم .

امروز من با بابایی اومدم اداره .شما خونه عزیزجون اینا خواب بودی . به خاطراینکه بارون میومد دیشب یه دفعه تصمیم گرفتیم خونه عزیزجون اینا بخوابیم . دیشب تولد مادرجون بود .

چندباری زنگ زدیم وتبریک گفتیم و شما هم تبریک گفتی ولی اینقدر آروم می گفتی که مادرجون متوجه نمی شد .

بعد از اینکه از پیش خاله فیروزه اومدیم رفتیم خونه زن عمو میترا آشپزی ،نوید و نگین اینا هم اونجا بودند.

خلاصه شب بارونی و سرد ولی خوبی بود .البته بگذریم از اینکه شما فقط لجبازی کردین ولی منم که دله اینکه بهت بگم بالاچشت ابرو رو ندارم مگه مواردی که مخم سوت می کشه

روزی که این نوشته رو می خونی برای خودت مردی شدی (الهی مامان قربونت بره ) ولی امروز که من دارم می نویسم تو پسری کوچولو ،شیطون و لجباز ودوست داشتنی هستی .

من هم با خستگی و دلتنگی های مادرانه خودم این روزها و لحظه ها سپری می کنم وامیدوارم همیشه سالم و تندرست باشی.

این شعر رو هم خیلی دوست دارم برات می نویسم .

خدایا سرده این پایین از اون بالا تماشا کن

اگه میشه فقط گاهی خودت قلب منو ها کن

خدایا سرده این پایین ببین دستامو می لرزه

دیگه حتی همه دنیا به این دوری نمی ارزه

تو اون بالا من این پایین ، دوتاییمون چرا تنها

اگه لیلا دلش گیره ، بگو مجنون چرا تنها ؟

بگو گاهی که دلتنگم ، ازاون بالا تو می بینی

بگو گاهی که غمگینم تو هم دلتنگ و غمگینی

! خدایا من دلم قرصه کسی غیر از تو با من نیست

خیالت از زمین راحت که حتی روز روشن نیست

کسی اینجا حواسش نیست که دنیا زیر چشماته

یه عمره یادمون رفته ، زمین دار مکافاته

فراموشم شده گاهی ، که این پایین چه ها کردم

که روزی باید از اینجا بازم پیشه تو برگردم

! خدایا وقت برگشتن یه کم با من مدارا کن

شنیدم گرم آغوشت ، اگه میشه منم جا کن